Fransa’da 15 istekli kişi; saatin, gün ışığının ve dış dünyayla bağlantı kuramamanın nasıl bir tesir yaratacağını görmek için enteresan bir deneye imza attı. Fransız ve İsviçreli laboratuvarların iştirakinde gönüllüler, ülkenin güneybatısında bir mağaraya yerleşti. Lombrives isimli mağaraya giren bu gönüllüler, girdikleri andan gün ışığına ve dolasıyla vakit kavramına da veda edeceklerdi.
Ortadan geçen tam 40 gün boyunca gönüllüler, mağaradan dışarı adım atmadı. Bugünse deney sonlandı ve gönüllüler, uzun bir mühletin akabinde gün ışığına çıktı. Elbette bu kadar uzun bir mühlet boyunca güneşe maruz kalmayan gönüllüler, gözlerine özel kollayıcı gözlükler takmak zorunda kaldı.
40 günlük izolasyon:
Deep Time isimli bir proje kapsamında gerçekleştirilen deney kapsamında grup, mağaranın içinde yaşamanın yanı sıra keşif de yaptı. Mağaranın sıcaklığı 10 santigrat dereceydi ve hiçbir doğal ışık yoktu. %100 nem olduğu söylenen mağarada tek gördükleri ve konuştukları beşerler grup üyeleriydi.
1,2 milyon Euro bütçeli projeyi yürüten Human Adaption Enstitüsü’ndeki bilim insanları, bu deneyin insanların hayat stilindeki ani değişimlere nasıl ayak uydurdukları konusunda değerli bilgiler sunacağını açıkladı. Gönüllüler, mağaradayken kendilerince vakit tutarak kaç günlerini burada geçirdiklerini de hesaplamaya çalıştı.
Beklendiği halde gönüllerde hiçbir vakit kavramı kalmamıştı. Mağaraya giren grupta yer alan gönüllülerden birisi olan proje yöneticisi Christian Clot, yaklaşık 30 gün kaldıklarını düşünüyordu. Öte yandan bir diğer istekli bu süreyi 23 gün olarak varsayım etti. Gönüllülerden biriyse ‘içgüdüsel dürtüler’ nedeniyle vakit zaman mağaradan çıkmak istediğini aktardı.
Tüm bu süreç boyunca laboratuvardaki bilim insanları, 15 kişinin uyku nizamını, toplumsal etkileşimlerini ve davranışlarını sensörler aracılığıyla inceledi. Takım, ne vakit uyuyacakları, kalkacakları ve yemek yiyecekleri konusunda biyolojik saatlerine bağlı kaldı. Günler, saatler aracılığıyla değil, uyku döngüleriyle sayıldı.