Bilhassa de kol kaslarıyla dikkat çeken goriller her ne kadar ürkütücü görünüyor olsalar da epeyce nazik hayvanlardır, tehdit altında hissetmedikleri sürece zararsızdırlar. İri cüsselerine aldanmamak gerekir.
Yaprak yedikleri için kaslı olmamaları gerektiği kanısı kusurludur. Yalnızca et yenildiğinde kas yapılabileceği fikrinin bir yanılgı olduğunu anlamak için vegan fitness’çılara bakmak bile kafidir. Üstelik gorillerin haricinde at, sığır, geyik ve daha pek çok otçul hayvan da kaslı bir yapıya sahiptir.
Gorillerin genleri, DNA’ları, kemik yapıları şiddetli orman şartlarında hayatta kalmalarını sağlayacak halde evrimleşmiştir.
Tüm göğüslü hayvanlarda bulunan myostatin isimli gen, protein sentezleyerek kas liflerinin aşikâr bir hududu aşmasını maniler. İnsanlarda ve gorillerdeki bu hudut farklıdır. Bir insan ne kadar kas geliştirmeye çalışsa da bellli bir düzey sonrasında kas gelişimi durur. Hatta tartı kaldırmayı bıraktığınızda kaslar küçülmeye başlar.
Myostatin geni azaltılırsa kaslar daha fazla büyür.
Bu teknik, hayvancılık bölümünde de kullanılıyor. Görseldeki üzere kaslı sığırlar Belçika’da yetiştiriliyor.
Ayrıyeten birtakım köpek sahipleri de bu sistemi kullanabiliyor.
Farelerde yapılan bir testte de görüldüğü üzere ortadaki fark bu derece fazla olabiliyor.
İnsanlarda da kullanılabilen ilaçlar var lakin bunların sağlıklı olduğuna dair kesin deliller bulunmadığı için kullanımı önerilmiyor.
Gorillerin kaslı olmasını belirleyen bir öteki faktör ise cinsel seçilimdir.
Büyük ve güçlü yavru sahip olmak isteyen dişi goriller daha kaslı erkek gorilleri seçtikleri için güçlü genler gelecek kuşaklara aktarıldı ve bu, çağlar boyunca gorillerin daha kaslı olmasına neden oldu. Yalnızca dişiler belirleyici olmadı, güçlü erkekler başka erkekleri alt ederek dişilere sahip oldular ve üreme hakkını basitçe elde edebildiler.
Bunların yanı sıra birçok vakit etkin kalmaları da beden yapılarını tesirler.
Her gün ağaç kollarında sallandıkları için kolları muazzam bir halde gelişir. Bizim üzere her gün barfiks çekmelerine gerek kalmaz, bu esasen onların ömür biçimidir. Bunun da tesiriyle kolları bacaklarından çok daha büyüktür.
40 farklı bitki tipiyle beslenen goriller, bitki liflerinden büsbütün yararlanmalarına müsaade veren selülozu da sindirebildikleri için yediklerinden daha yeterli randıman alırlar.
Selüloz ayrıyeten Omega-3 yağ asitlerine dönüşür, bu da beyin ve hudut sisteminin sıhhati için çok değerlidir. Bu sayede plazma zarının kaplanması daha da kolaylaşır, bu da besinlerin hücrelere düzgün bir biçimde girip çıkmasını sağlar.
Fruktoz ve glikoz içeren meyveleri sık tüketmeleri sayesinde güç düzeyleri her daim yüksek kalır. Onlar için yakıt vazifesi üstlenen bu tip besinler sayesinde ağaçta sallanma ve koşma üzere aktiviteleri rahatlıkla yapabilirler.
Kaynaklar: 1, 2, 3