İnsanların cadı oldukları argümanlarıyla yakıldıkları günler çok gerilerde kaldı. Tekrar de bilimsel dünya görüşünün Orta Çağ’dan beri yaptığı ilerlemelere karşın, yeni bir araştırma insanların yüzde 40’ından fazlasının hala büyücülüğe inandığını gösteriyor. Bu inancın yaygınlığı ülkeler ortasında büyük farklılıklar gösterse de, araştırmacılar bu çeşit inançları teşvik ediyor üzere görünen çeşitli kültürel, politik ve ekonomik faktörler olduğunu söylüyor.
95 ülke ve bölgede, 140.000’den fazla bireyden gelen yanıtlar, tek bir büyük data setinde bir ortaya getirildi ve çalışma müelliflerinin dünya çapında büyücülük inançlarının durumunun geniş bir fotoğrafını oluşturmasına imkan tanıdı. Genel olarak bakıldığında, katılımcıların yüzde 43’ü, “belirli bireyler, birinin başına berbat şeyler gelmesine neden olacak halde lanetler yahut büyüler yapabilir” tabirine katıldı.
Araştırmacıların yazdığına nazaran “yetişkin nüfus datalarına dayanan kolay bir hesaplama, örneklemdeki sırf 95 ülkede bir milyara yakın inanan olduğu sonucunu veriyor, lakin bu, en azından kimi iştirakçiler için büyücülük sorusunun hassasiyeti nedeniyle mutlaka eksik bir sayım.” Fakat, kimi ülkelerde büyücülük inançları çok daha fazlayken, başkalarında çok daha az inananın olduğunu açıklıyorlar.
İsveç’te yüzde 9, Tunus’ta yüzde 90…
Örneğin, İsveçlilerin yalnızca yüzde dokuzu büyücülüğü inandırıcı bulduğunu söylerken, Tunus’ta insanların yüzde 90’ı cadılara inandığını söylüyor.
Bununla birlikte, çalışmanın müellifleri, bu tıp basitçe inançları saçmalık olarak nitelendirmek yerine, cadılık inançlarının toplumsal fonksiyonunu açıklığa kavuşturmaya ve anlamaya çalışıyorlar; “çağlar boyunca büyücülük inançlarının en besbelli gayesi, insanların hayatlarındaki bahtsız olaylara en son bir açıklama getirmek ve böylelikle başa çıkmalarına yardımcı olmak olmuştur” diyorlar.
Buna nazaran, bu tıp inançların “tarımsal kuraklık ve işsizlik üzere muhakkak şoklara maruz kalma ile ilişkili” olduğunu söylüyorlar. Ayrıyeten araştırmacılar, büyücülük kavramının “etkili yönetişim sistemlerinin yokluğunda tertibi ve ahengi korumaya” yardımcı olduğunu ve bu nedenle zayıf kurumlara sahip ülkelerde daha yaygın olduğunu söylüyor. Ayrıyeten, “bu potansiyel fonksiyonların yahut yararların, muhtemelen toplumsal dokuyu yok etme, tasa ve ekonomik sakinliğe katkıda bulunma üzere yüksek bir maliyeti olduğunu” da belirtiyorlar.
Bu ziyanlarla gayret etmek için farklı yaklaşımları tahlil eden çalışmanın muharrirleri, insanları büyücülük yanılgısı konusunda eğitmeye çalışmanın muhtemelen geri tepeceğini söylüyor. Örneğin, bir kişi hastalıkların sivrisinek ısırıklarından kaynaklandığını tam olarak anlayabilirken, aynı kişinin ısırılma bahtını büyücülüğe bağlayabileceğini belirtiyorlar.
Çözüm yasaklamak değil
Fakat araştırmacılar bu çeşit inançların yasaklanmasına karşı da ikazda bulunuyor. Çünkü bunu yapmanın, insanları bu tip inanışlara daha da yakınlaştıracağını söylüyorlar.
Bu nedenle çalışmanın müelliflerine nazaran en uygun yaklaşım, daha fazla güvenlik sağlayan, insanları fizikî ve ekonomik felaketlerden koruyan ve böylelikle bir başa çıkma stratejisi olarak büyücülük inançlarına olan gereksinimi azaltan toplumsal kurumlar oluşturmaya odaklanmak.
